บทที่ 212

เสิ่นอวิ๋นอู้รู้สึกจนใจอยู่บ้าง

เป็นแบบนี้ทุกครั้ง ของที่เขามอบให้ พอเธอไม่อยากได้ โม่ไป๋ก็จะใช้ไม้อ่อนโดยการส่งของต่อไปให้ลูกสาวของเธอแทน

และเสิ่นเหมิงเหมิง...

เสิ่นเหมิงเหมิงกะพริบตาปริบๆ รับกุญแจไปอย่างไม่รู้สึกกดดันอะไรเลย ไม่เพียงเท่านั้น ยังเขย่งปลายเท้าหอมแก้มโม่ไป๋ฟอดหนึ่ง

“ขอบคุณค่ะคุณอาโม่...